Thuis in twee werelden

Na 3 maanden in het mooie Tanzania, ben ik nu weer thuis, terug in het ijskoude Nederland.
Alhoewel, thuis.. Op dit moment voelt het nog een beetje andersom, Haydom is toch echt wel een beetje mijn thuis geworden, en t voelt alsof ik nu op vakantie ben. Wintersportvakantie welteverstaan, wat is het hier ontzettend koud! Blijkbaar is mijn lichaam nog aangepast aan afrikaanse temperaturen, ik heb het afgelopen weekend voornamelijk rond de kachel doorgebracht.

De laatste 3 weken in tanzania waren vermoeiend maar spectaculair. Veel gereisd en veel meegemaakt, dingen die je maar eens in je leven meemaakt. Vooral de safari was geweldig.
Olifanten en zebra's zo dichtbij dat je ze bijna kunt aanraken, een stampede veroorzaken door in de serengetti tussen miljoenen gnoes en zebra's door te rijden, s nachts wakker worden in je tentje doordat er op een paar meter afstand een leeuw brult (camping zonder hek, zonder vuur en zonder mannen met geweren. Is dat dan niet gevaarlijk? Ja soms wel..), 's ochtends je tent uitstappen en nog net een olifant zien weglopen, getuige zijn van hoe hyenas een karkas kaalplukken, en oog in oog staan met de koning van de jungle (letterlijk. Hij gaf de auto waar we in zaten vriendelijk een kopje en liep toen koel langs mijn open raampje. Had em kunnen aanraken. Niet gedaan, was onverstandig geweest..).
Bijzondere ervaringen en prachtige foto's.
Daarna doorgereisd richting de kust, waar we een paar dagen doorgebracht hebben op een tropisch palmenstrand. Voor t eerst gesnorkeld, even oefenen maar geweldig om te doen.
Daarna in een zeer gammel houten bootje de indische oceaan overgestoken naar zanzibar (wederom: is dat niet gevaarlijk? Ja soms wel. Vooral als de kapitein ondertussen levensgrote vissen vangt en die ongeveer op je schoot gooit). Laatste dagen doorgebracht in het doolhof van Stonetown, met als hoogtepunt de nachtelijke markt waar je elke denkbare vissoort kunt eten die je maar wilt (witte haai is lekker!).
En toen de terugreis, bijna 40 uur, met achtereenvolgens een boot, een taxi en een vliegtuig. Een hele nacht op Dubai airport doorgebracht (inmiddels zo ingeburgerd afrikaans dat ik tussen de lokale bevolking op de grond onder een bankje heb geslapen, tot verbazing van Merijn en andere westerlingen) en toen uiteindelijk aangekomen in t koude dusseldorf. Gelukkig doet een warm onthaal wonderen.

En nu is het weer inburgeren, in mijn eigen maar een beetje vergeten land. Ik loop nog steeds aan de linkerkant van de weg, spreek de mensen in de winkel in het engels aan, en moet me inhouden om de irritante amnesty mensen in de Heerenstraat niet af te wijzen met een duidelijk 'Hapana!'.
Ow en had ik al gezegd dat het hier zo belachelijk koud is?
En toch heeft het wel zn voordelen. Niemand roept meer 'mzungu' naar me, niemand vraagt me om geld, en ik heb al een paar dagen geen geit meer gegeten.
Het voelt nog een beetje vreemd, en ik begin de hartelijke cultuur en de zon al te missen. Maar waarschijnlijk zal dit vanzelf wennen, ik heb al ontdekt dat je fietsen dus echt niet verleert.
En eigenlijk hoop ik dat niet alles weer wordt zoals t was, dat ik een deel van wat ik daar geleerd heb meegenomen heb naar hier. Want Nederland is prachtig, maar kan op zijn beurt ook veel van een land als tanzania leren..
Ik zweef nog een beetje tussen twee werelden, maar ben toch blij dat ik weer veilig op Nederlandse grond geland bent.

Met een hoofd vol herinneringen en een hart vol dromen. Op naar het volgende avontuur!